Kevin van den Elzen

Er worden prachtige machines voor bijvoorbeeld intern transport gebouwd. Of voor een speciale donut- of pizzalijn. “We zijn zelfs wereldmarktleider in vacuümtechnieken, waardoor een koelproces van 120 minuten kan worden teruggebracht tot 180 seconden”, legt Kevin uit tijdens een rondleiding die alle scepsis wegneemt. “De Zwitser die dit heeft uitgevonden, staat bij Verhoeven op de loonlijst.”

 “Verhoeven is alles behalve stoffig”

Tijdens het vervolg van de tour laat hij zien hoe er in de proefbakkerij wordt gekeurd. Hoe klanten hun toekomstige machinelijn met eigen ogen bekijken. En hoe innovaties worden getest. Wat komt telkens in Kevins verhaal naar voren? De bijzondere mensen áchter de machines. “Verhoeven is alles behalve stoffig.”

Afstudeerstage

Het gaat goed met de machinefabriek. Nieuwbouw aan het bestaande pand moet ruimtegebrek verhelpen, maar er wordt nu al gevreesd dat ook dit te weinig is. Een luxeprobleem. En zoals bij elk ander bedrijf zijn er meer uitdagingen. “Zo werden in 2017 veel projecten te laat opgeleverd”, blikt Kevin terug. “Hoe kan dat? Luidde de grote vraag. En ik mocht als afstudeerder op zoek naar het antwoord. Tijdens mijn onderzoek kwam ik erachter dat de overdracht van verkoop naar engineering niet vlekkeloos verliep. En dat het goed zou zijn om met projectteams te gaan werken.”

Zo gezegd, zo gedaan. Een passend advies van een uitstekende stagiaire. Het leverde Kevin zelfs een baan op. “Ik ben nu Service Coördinator en in deze functie krijg ik steeds meer verantwoordelijkheden. Ik maak onder meer offertes, zorg voor de planning van de monteurs en neem storingen op. Ook probeer ik zijdelings onderhoudspakketten te verkopen.” 

“Met foto’s, filmpjes en steenkolen Engels komen we er wel”

Spoedcursus techniek

Daar zit je dan. Ben je plots gepromoveerd van student tot jongen-die-wel-heel-snel-met-een-technische-oplossing-moet-komen: er zit druk op. Staat een broodmachine stil? Dan mag dat niet lang duren, want er zijn machines die wel 30.000 broden per uur kunnen maken. “Deze kunnen ook in Zuid-Amerika, Azië of Afrika staan. En dan kan het achterhalen van een probleem best lastig zijn. Gelukkig komen we er met foto’s, filmpjes en steenkolen Engels meestal wel uit”, knipoogt Kevin. 

“Waar ik zo snel de kennis vandaan heb gehaald?”, herhaalt hij de vraag. “Ik heb eerst een tijd met productie meegedraaid en ik ben mee op montage geweest. Daarnaast maak ik veel en dankbaar gebruik van de kennis van de techneuten in de fabriek.”

“Je mág recht voor z’n raap zijn”

Verhoeven Family

Op zo’n moment is Kevin op zijn best. Hij houdt er niet van om de hele dag naar een scherm te turen. Hij wil met collega’s samenwerken en als spin in het web klanten van dienst zijn. “Zolang ik met mensen mag werken, ben ik wel te porren. Voor mij is het een uitdaging om neuzen dezelfde kant op te krijgen. Natuurlijk heb ik me als jonkie moeten bewijzen, maar ik heb het idee dat dit aardig gelukt is. Het fijne bij Verhoeven is dat je de kans krijgt. Je mág je mond opentrekken en je mág recht voor z’n raap zijn. Er heerst een open cultuur. Zelfs de deur van de directeur is nooit dicht.”

Kevin ontwikkelt zich razendsnel. En dat doen de drie bedrijven ook. Naast een nieuw gebouw komt er ook een nieuwe naam. Verhoeven Oss, BVT en NewCap zullen vanaf 1 januari verder gaan onder de vlag van Verhoeven Family. Een internationale naam, mensgericht en… lekker modern.  

*NewCap Bakery Service is gevestigd in Houten. De andere twee bedrijven in Oss. Waar Verhoeven vrij breed georiënteerd is, richten BVT en NewCap zich specifiek op machines voor bakkerijen,  de zoetwaren- en de voedingsmiddelenindustrie.

Nieuwsgierig? Check: 
http://www.verhoevenoss.nl/nl/
http://www.bvtbakeryservices.nl/
http://www.newcapbs.com/nl/

Toen Kevin twaalf jaar was, raakte hij besmet met het ‘gitaarvirus’. Zijn slechts achttien jaar oudere oom bespeelde het instrument en vroeg Kevin of hij het ook eens wilde proberen. Dat wilde hij wel. En wat denk je? Hij was meteen aan het snaarinstrument verkocht.  

Samen met zijn – niet lijkende – tweelingbroer ging Kevin op les. En vier jaar na zijn eerste kennismaking sloot hij aan bij een gitaargroep in Heesch. “Daardoor was ik drie tot vier keer in de week aan het spelen”, blikt Kevin terug. “Dat was dan weer iets teveel van het goede.”

“Zingen? Nee, dat kan ik niet.”

Solo

Waar zijn broer onderweg al was afgehaakt, besloot Kevin de intensiteit wat terug te schroeven. Hij verliet de gitaargroep en deelde een wens met z’n leraar. “Ik wilde solo kunnen spelen. En dat lukt, na heel veel oefenen, best aardig. Zo speel ik muziek van Metallica, John Legend, Mr. Probz en Richard Marx. Of ik er ook bij zing? Haha. Nee, dat kan ik niet. Ik brul alleen met de radio mee”, knipoogt hij. 

Kevin heeft nog eens per week les. En als ie thuis soleert, pakt hij zijn Durango gitaar en trekt hij zich terug in het ‘muziekhokje’ op de eerste verdieping. “Een lied werk ik noot voor noot uit. Daarna zoek ik er akkoorden én de melodie bij. Het zou inderdaad ook via Youtube kunnen, maar dat duurt nog langer.”

Geen sores

Al vertellend, vertoont Kevin zijn kunsten. Allereerst gaat de capo op de snaren. Vervolgens komt zijn tong langs zijn lip naar buiten en begint hij te spelen. “Het is pure ontspanning  voor me. Na een drukke werkdag kom ik tot rust als ik gitaar speel. Daarnaast is het een uitlaatklep voor me als ik boos of verdrietig ben. Bijvoorbeeld toen mijn ouders gingen scheiden. In die tijd wilde ik ontsnappen aan de sores en vluchtte ik naar boven. Naar mijn gitaar. Even de zinnen verzetten.”

“Ik kan uren over muziek buurten”

Liefhebberij

Uiteindelijk wil Kevin zijn solo’s in een band ten gehore brengen. En het lijkt hem machtig als hij het nummer One van Metallica kan spelen. “Dat is lastig, want je hoort meerdere snaarinstrumenten in dit lied. En dat moet je allemaal in één gitaar zien te stoppen. Ook Sweet Child O’Mine van Guns N’ Roses lijkt me heel gaaf om te kunnen spelen. Alles akoestisch natuurlijk, want dat is veel puurder dan elektrisch.”

Kevin heeft geen grote idolen. Als-ie erover nadenkt, komt hij tot de conclusie dat hij de gitarist van U2 en de Koreaan Sungha Jung goed vindt. “Er is geen muzikant waar ik écht tegenop kijk, maar ik ben wel een liefhebber. Van allerlei soorten muziek overigens. Zo ben ik laatst naar Marco Borsato en Imagine Dragons geweest. En ik wil nog een keer naar Coldplay en Rowen Hèze. Veelzijdig hè? Daarom ga ik ook graag naar festivals waar je kunt luisteren wat je wilt. Sziget bijvoorbeeld: daar spelen ze van jazz tot en met reggae en van elektro tot house.” 

Ondertussen geeft hij met zijn eeltrijke vingertoppen nog eens een slinger aan het nummer Nothing Else Matters. En blijft hij monter doorpraten over zijn passie. En dromen. Zo lijkt het Kevin ultiem als zijn Monique uiteindelijk in hetzelfde bandje saxofoon speelt. Want dat kan ze. “Ik kan uren over muziek buurten. Er gaat voor mij geen dag voorbij zonder.”