1. Bas printte zijn contract zelf uit. Ofwel: hij kreeg van meet af aan het volste vertrouwen. Fouten maken? Dat mag! En wat als de CEO ziet dat je wat beheerst? Dan moet je daar gewoon mee aan de gang: je krijgt de vrijheid.
2. UMS werkt volop samen met de Technische Universiteit van Eindhoven en de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het bedrijf krijgt verse kennis. En de studenten krijgen de kans om volle bak mee te draaien.
3. Duurzame ontwikkelingen, de nieuwste snufjes en wereldwijde interesse: het is heerlijk pionieren in de automotive branche.

“Voordat je weggaat, teken je een contract”

De vibe bij Urban Mobility Systems is ongekend vrolijk. Op de gezichten van de dames achter de balie staat een lach van oor tot oor. De afdeling engineering zwaait naar iedereen die binnenkomt. En de chief is de meest sociale wervelwind die bestaat. “Zal ík even koffie voor jullie halen?”, vraagt Lars Kool, CEO van UMS, als hij de ruimte in stormt.

Hij bedoelt eigenlijk: zal ik even koffie voor jullie láten halen. Maar goed, hij regelt het. En met zo’n brede grijns en aanstekelijk positieve energie dat hij ermee wegkomt. Bas glimlacht. “Zo is-ie”, denkt hij bijna hardop.

Baas van de tekentafel

Lars is imposant, blij, bijzonder ambitieus en recht voor z’n raap. Dat laatste ondervond Bas bij zijn eerste ontmoeting. “Mijn schoonvader die hier ook werkt, vertelde aan Lars dat ik een kijkje zou komen nemen”, weet Bas nog. “Daarbij zei hij ook dat ik technisch tekenaar was. Dus toen ik hier kwam, stond er al snel een grote meneer voor m’n neus. ‘Voordat je weggaat, teken je een contract’, zei Lars tegen me. Ik kon baas van de tekentafel worden.”

“Een engineer moet lui denken”

Bas hapte niet meteen toe, omdat hij bij zijn vorige werkgever in een gouden kooi zat. Hij nam twee weken bedenktijd. “Toen heb ik ja gezegd”, vertelt Bas. “Het is immers veel dichter bij huis. En ook de gesprekken, de producten en het wereldje spraken me aan. Sinds twee jaar geef ik leiding aan de afdeling engineering. Zonder managementdiploma’s. Gelukkig zijn kennis en persoonlijkheid* hier veel belangrijker.”

De manager mechanical engineering gaat te werk met gezond verstand, op gevoel en met een duidelijke overtuiging . “Ik vind dat een engineer lui moet denken. Waarom? Een ingewikkeld product is veel lastiger te verfijnen en te verbeteren.”

Elektrische voertuigen

UMS ontwikkelt en bouwt elektrische voertuigen. Bestelwagens en bussen, maar bijvoorbeeld ook kranen. Zo dragen ze bij aan de verduurzaming van de automotive industrie. “Vanwege de stikstofnorm is ook de vraag in het grondverzet en de bouw enorm toegenomen”, legt Bas uit. “Daar zijn we nu ontzettend druk mee.”

“Dit zijn geen voorgekauwde producten, waarbij je steeds hetzelfde kunstje doet”

In het kort: UMS vervangt dieselmotors voor een elektromotor met enorme batterijen**. Dat doen ze in onder meer graafmachines en knikmops. Voor bekende merken als Doosan en Manitou. “Hier ligt mijn hart”, gaat Bas verder. “Dit zijn geen voorgekauwde producten, waarbij je steeds hetzelfde kunstje doet. Élk voertuig is anders. En bij deze ontwikkeling horen nieuwe problemen. De pomp maakt bijvoorbeeld een jankend rotgeluid, maar dat hoorden chauffeurs nooit vanwege de dieselmotor. Met elektrische aandrijving wel. Heerlijke stof om over na te denken!”

Grote dromen

Concurrentie? Dat is er zeker voor UMS. Ze zijn niet de enige in Nederland die waanzinnige elektrische voertuigen maakt. Maar als werkgever is het bedrijf wél uniek. “Het voelt bijna als familie”, zegt Bas. “De sfeer is heel relaxed. Ook buiten het werk. Maar dat neemt niet weg dat UMS barst van de ambities. Lars droomt groot: hij wil marktleider worden.”

“Met betaalbare voertuigen die zónder subsidies gemaakt worden”, valt Lars het gesprek voor een tweede keer binnen. “Er zijn veel cowboys, waardoor er ongelukken gebeuren. Dat zul je bij ons nooit zien. Mede dankzij Bas natuurlijk!”

*Zo werd Nick Boon ook mechanical engineer bij UMS. Geen hbo-diploma zak, maar wel de juiste skills in huis. Nick zie je terug in deel twee van dit portret.

**Sommige units wegen wel 3.700 kilo! Er is een kraantje nodig om de units te verwisselen, want ja: deze moeten tussendoor wel opgeladen worden.

“Weet je nog dat ik vertelde over een jongen die ik zonder hbo-diploma heb aangenomen?”, blikt Bas terug op deel één van dit portret. Hij wijst naar Nick Boon. “Dit is ‘m dus. We zijn niet alleen collega’s, maar spelen ook regelmatig met onze drones. Lekker een potje freestylen of we zetten een parcours uit voor een race.”

“Nick vliegt met 120 kilometer per uur”, pocht Bas over zijn makkers vliegkunsten. “Met een frame dat hij zelf heeft ontworpen. Ook heeft-ie sommige onderdelen met een 3D-printer gemaakt én programmeert hij alles zelf: reactiesnelheid, vibratie, correcties bij wind en ga zo maar door. Nu snap je natuurlijk wel waarom hij bij UMS mocht komen werken, haha.”

Landerij van Tosse

Bas en Nick vliegen aan de rand van de Landerij van Tosse. Daar is een open veld, omsingeld door bomen, waar ze niemand tot last zijn. Sterker, voorbijgangers zijn juist nieuwsgierig naar de bijzondere hobby. “Op de multirotor drone zit een actiecamera. En door de FPV-bril – in combinatie met een videozender in de drone – volg je alles”, legt Bas uit zoals hij geïnteresseerden in het bos zou vertellen. “Zet ‘m maar eens op. Je benen bungelen alsof je er zelf in zit.”

Team MRO

Bas is in 2015 in contact gekomen met zes andere beginnende racers. En vrij snel daarna zijn ze Team MRO (Multicopter Racing Oss) gestart. Daarmee staat hij aan de wieg van het drone racen binnen de driehoek Oss, Den Bosch en Eindhoven. Inmiddels is Team MRO stukken groter. En staat zelfs de organisatie van het Nederlands Kampioenschap op hun naam. Kan hij zelf ook een beetje racen? “Nou, redelijk”, aldus Bas bescheiden. “Maar ik ben competitief ingesteld: ik daag ik mezelf steeds uit om een betere racer te worden. Nee, aan de kwalificatierondes van het Nederlands Kampioenschap doe ik niet mee. Ik wil niet voor joker staan.”

Racersprofiel Nick

Nick is de betere coureur van de twee. Dat steekt ook Bas niet onder stoelen of banken. Nick heeft zelfs op het podium gestaan tijdens het NK’s en EK’s Drone Racen. Nóg behendiger dan die van zijn kompaan maakt zijn drone loopings. En nóg sneller scheert-ie net langs de takken af. “Toch freestyle ik nu meer dan dat ik race”, vertelt Nick. “Bovendien word ik ingehaald door de jeugd, want die hebben simpelweg veel meer tijd om op een simulator te oefenen.”

Lekker spelen

“Buik in!”, grapt Nick met Bas als ze poseren voor de fotograaf. Zijn opmerking kenmerkt de sfeer: het gaat tegenwoordig vooral om de schik. Lekker spelen, zoals de mannen zelf zeggen. “Tijdens het vliegen zijn we zo vrij als een vogeltje”, legt Nick uit wat hen beweegt. “Pure ontspanning, want we zijn buiten en komen op plaatsen waar we normaalgesproken nooit zouden komen.”

“Dat zijn plekken op zo’n twintig meter hoogte”, gaat Bas verder. “Zo ben ik wel eens met een groep eenden meegevlogen. En laatst stonden we op de dijk van Ewijk. Over het meer, onder een brug door… ik verzeker je: dan kun je niet wachten totdat je de hoge resolutie beelden kunt bekijken.”