"When the music’s over, turn out the lights" zo staat er op Carly’s arm getatoeëerd. Muziek is namelijk de rode draad in haar leven.

Carly Manders

Paspoort

  • Naam
    Carly Maria Johanna Manders
  • Roepnaam
    Carly
  • Geboortedatum
    06-11-1991
  • Geboorteplaats
    Oss
  • Getogen
    Oss
  • Woonplaats
    Oss
  • Partner
    Terry van der Loop
  • Eigenaresse van
    JuiceboxArts

De tijdlijn van Carly

  • 2003
    Carly begint op het Mondriaan College aan het vwo, maar dat wordt geen doorslaand succes. Ze gaat via het havo/vwo, naar het vmbo/havo en verlaat de middelbare school met een vmbo-diploma in haar achterzak.
  • 2009
    Vastberaden start ze met de opleiding Paardenhouderij in Nijmegen. “Oh, je hebt maar één paard?”, werd haar door medestudenten met een verbaasde blik verweten. Na twee maanden wist Carly al genoeg: hier pas ik niet.
  • 2009
    Het Mondriaan zet haar deuren open voor een rentree. Carly begint aan de havo en rondt ‘m af.
  • 2011
    De hoogste tijd om een jaartje te gaan werken bij de Kiosk op het station en achter de bar bij Café Lollipop.
  • 2012
    Next: Communicatie - International Event, Music & Entertainment Studies op het Fontys in Tilburg.
  • 2016
    Carly studeert af bij een opnamestudio in Roermond en komt via een bekende terecht bij Museum Jan Cunen. Ze start als Marketing & Communicatiemedewerker. Een te gekke, artistieke baan.

Top drie artiesten van Carly

  1. Florence + The Machine (Engeland). Hun muziek is poëtisch, maar niet zweverig. Carly luistert probleemloos drie weken aan een stuk naar deze muziek.
  2. The Doors (VS). Als jong meisje luisterde Carly naar The Spice Girls en The Vengaboys, maar sinds het horen van The Doors weet ze pas echt wat muziek is. Hier is de liefde ontstaan.
  3. The Dresden Dolls (VS). Dit is een punk-cabaret-duo uit Boston dat kleinkunstachtige muziek maakt. Eén liedje en Carly was verkocht. Helaas zijn ze in 2008 gestopt met spelen.

Liefde voor kunst

Een mottenballenmuseum? Alles behalve!

De tentoonstelling genaamd Naakt of Bloot. En wat te denken van Bagger? Werk van Andy Warhol en Erwin Olaf. Toch niet de minsten. Op de menukaart van het toffe museumcafé staan tietjes-taartjes en liefhebbers worden gelokt met pikante posters, provocerende flyers en succesvolle social mediacampagnes. Wie? Wie durft Museum Jan Cunen nog saai te noemen?

Het zijn er volgens Carly nog teveel die dat doen. Aan haar de schone taak om het stoffige imago weg te poetsen. Wie haar ziet, moet meteen het volste vertrouwen hebben dat dit gaat lukken. De Osse is een opvallende verschijning waarvan je zeker weet dat ze het anders aanpakt. Artistiek, creatief. Met lef. Met ballen. Met een doel. “We willen jongeren het museum in krijgen”, zo luidt de missie.

“Je maakt ons museum ten schande”

Kunst hoort erbij

Er ligt een flinke kluif om dat voor elkaar te boksen. De naoorlogse generatie verwelkomt het museum dagelijks, maar de jeugd … die laten zich veel moeilijker binden. “Het is de grootste uitdaging, maar ook meteen de mooiste. Ik vind dat kunst simpelweg niet mag ontbreken in iemands leven”, legt Carly uit. “Het is prachtig, want het doet wat met mensen. Of het nou in positieve of negatieve zin is, het raakt. Eeuwig zonde als je hier pas op latere leeftijd achter komt. Ik word er in elk geval heel blij van en vind het knap wat kunstenaars maken. Wow, dit zat in iemands hoofd, denk ik vaak.”

Prikkelen

In een poging om de jongeren naar Museum Jan Cunen te lokken, worden in de monumentale fabrikantenvilla foto’s geëxposeerd die hen aanspreken. Toch wat toegankelijker dan de schilderkunst. Daarnaast worden speciale Escape-games ingericht en ondertussen probeert de 27-jarige communicatiemedewerkster wat los te maken in alle uitingen. “Zo hebben we voor de tentoonstelling We Are Food van Stephanie Sarley een foto met een door de midden gesneden grapefruit en daarop twee vingers  (Sarley’s werk) gebruikt voor de campagneflyer. Met de vrucht, lijkend op een vagina, wilden we wat teweeg brengen. Nou, dat is gelukt. Een oudere vrijwilliger kwam aan mijn bureau om beklag te doen. Je maakt ons museum ten schande, zei ze*.”

Het museum valt op en de strategie heeft effect. Ook bij de beoogde doelgroep. In het gastenboek geven steeds meer mensen aan dat ze via social media de weg gevonden hebben. “Powervrouwen heeft 16.000 bezoekers getrokken en ik durf te stellen dat de helft daarvan dankzij de – eerste echt grote – campagne is gekomen. We zagen heel veel nieuw publiek**.”

“Wow, dat zat in iemands hoofd”

Onlangs kwam het museum met haar aanpak zelfs uitgebreid in het nieuws, omdat advertenties voor Naakt of Bloot werden afgekeurd door Facebook. “Ik wist dat het er dik in zat dat het zou gebeuren, maar het is gewoon vreemd. Dierenmishandeling mag wel getoond worden, maar een wazig stukje bil niet?” Museum Jan Cunen maakte er een punt van en dat werd opgepikt door regionale en zelfs landelijke media, waardoor de tentoonstelling toch nog publiciteit kreeg.

Juicebox Arts

Carly heeft fijne collega’s (zo’n 15) en heel veel vrijwilligers (een stuk of 75) om zich heen. Ze vindt het leuk om op zondag tijdens de drukte even binnen te lopen en haar werk betaalt zich uit. In bezoekers. Ze kan creatief los met Photoshop en InDesign, om haar werk vervolgens op het tramstation van Amsterdam weer tegen te komen (hoe cool is dat), ze geniet veel vrijheid én … ze kan het combineren met haar eigen kunst***. Ze zit op d’r plek. Ook al droomde ze als studente van een baan in de lastig te betreden muziekwereld.

*Een ander mooi voorbeeld. Onlangs belde een vrouw op vrijdagmiddag om 18.00 uur om te zeggen dat Naakt en Bloot niet door de beugel kan. Ze hing op. Dat was ‘m? Nee! Even later belde ze terug met een waarschuwing, want er is een groep jeugd die dit ook gedaan heeft en zij zijn aan de drugs geraakt!

**Andere wapenfeiten zijn de bezoekersaantallen voor het evenement Kunst & Kitsch (300 geïnteresseerden) en Naakt of Bloot. Ten tijde van deze expositie telde het museum 700 bezoekers per week en normaal zijn dat er minder dan de helft.  

***Click.

... in beeld

En toch is er maar één echte liefde

Música, müzik, music, muziek

When the music’s over, turn out the lights. Zo staat er op Carly’s arm getatoeëerd. Dat vertelt precies hoeveel ze van muziek houdt. Heel veel. Om er naar te luisteren dan. Niet om het zelf te maken, want ze is zonder ritmegevoel geboren. “Ik kan een beetje jengelen op de gitaar, maar dat stelt niet veel voor”, bekent ze. “Ik ben wel de hele dag met muziek bezig. Altijd met oortjes in en continue op zoek naar leuke optredens.”

Carly checkt heel vaak het programma van poppodia als 013 en De Effenaar, want ze wil zo’n twee keer per maand onbekende artiesten zien. “Bij De Effenaar heb ik stage gelopen, dus daar moet ik van profiteren hè”, knipoogt de muziekfreak die het geweldig vindt om muzikanten te ontdekken. “Daarnaast ga ik eens in de vier weken naar een bekende artiest. Van Metallica tot Florence + The Machine. Ik heb echt een schizofrene smaak; in mijn kast hangt een heavy metal shirt, maar ook één van Lady Gaga.”

Een plekje tussen het publiek

Ze heeft veel voor haar liefde over. Als het moet gaat Carly zelfs alleen naar concerten. Daar heeft ze absoluut geen problemen mee. Zo is ze in oktober bij The Dresden Dolls* in London geweest. Zij gaven na tien jaar weer eens een show, dus daar móest ze bij zijn. “Ik was samen met mijn moeder in de Engelse stad, maar ze wilde niet mee naar het optreden**. Daar had ze spijt van … En ik? Ik heb het met mezelf gedeeld. Ook tof.” 

Komende zomer staan er – of ze nou alleen moet gaan of niet – verschillende festivals in haar agenda. “Lowlands, Best Kept Secret, Down The Rabbit Hole, Paaspop, Rock Werchter, Graspop”, somt ze snel op. Ze ruilt haar vakantie graag in voor een plekje tussen de mensen die genieten van de muziek. Net als zij. “Ik ben overigens net terug van vier weken Nieuw-Zeeland”, fluistert ze. 

Muziekstad!?

Oss staat alom bekend als maakstad. Maker van de anticonceptiepil. Van de worst. Van boter en van tapijt. Zeker vroeger. Vandaag de dag ontpopt Oss zich ook steeds meer als muziekstad met evenementen als Muze Misse, Rockronde, Muziekboulevard en de artiesten die maandelijks in de Groene Engel optreden. Tot voor kort hoorde ook Popronde, het grootste rondreizende muziekfeest van Nederland, in dit rijtje. Springplank voor Nederlands talent; onder meer Racoon, Chef’Special, De Staat en My Baby zijn mede via dit podium doorgebroken. In Oss verspreidde Popronde zich eens per jaar over ongeveer vijftien locaties. In kroegen, het theater en Museum Jan Cunen. Tot voor kort dus. De organisatie heeft (voorlopig) de stekker eruit getrokken***.

Carly was één van de twee organisatoren van Popronde in eigen stad. Zelfs voor haar was het een verrassing dat er geen achtste editie kwam. “Klote. Superzonde. Het was voor ‘de Ossenaar’ echt een hele mooie kans om andere muziek te leren kennen.” Stel hè. Stel nou dat het muzikale circus in de nabije toekomst weer neerstrijkt in Oss, is Carly dan weer betrokken? “Zeker.”

*Nummer drie in Carly’s top drie.

** Toch is het opmerkelijk te noemen dat haar ma niet meeging, want ook Carly’s ouders houden van muziek. Haar moeder luistert veel naar Queen en Elvis en haar vader naar Deep Purple.”

***Ontzettend zonde dat juist dit in een ‘muziekstad’ als Oss moet gebeuren. Hier lees je meer over de reden. 

In beeld..