"Het gaat crescendo. De moderne Osse masten geven licht in het Midden-Oosten en in Afrika. Met de focus op het laatstgenoemde continent."

Linda van den Hurk

Paspoort

  • Voluit:
    Linda Bernardina Petronella van den Hurk
  • Roepnaam:
    Linda
  • Geboortedatum:
    7 december 1983
  • Geboorteplaats:
    Oss
  • Woonplaats:
    Berghem. Ik had het niet verwacht, maar ik houd van het dorpse.
  • Partner:
    Pieter Bongers
  • Kinderen:
    Sebas (4 jaar) en Vera (2)

De tijdlijn van ...

  • 1987
    Als vierjarig meisje gaat Linda met haar rugzak naar de Nicolaasschool in Oss.
  • 1996
    Acht jaar later begint de slimmerik aan het atheneum op het Mondriaan College. Daar kiest ze in het derde schooljaar voor de pakketten Natuur & Gezondheid en Natuur & Techniek.
  • 2002
    Linda houdt al sinds ze klein is van tekenen en sinds ze erachter gekomen is dat producten ook ontworpen worden, weet ze het zeker: ze begint aan de opleiding Industrieel Ontwerpen aan de TU in Delft.
  • 2002
    Ze pakt haar koffers in Oss en gaat op kamers in de studentenstad. Ze moet wel, want al neemt ze de eerste trein in Brabant dan komt ze nog te laat op school.
  • 2007
    Tijdens haar opleiding studeert ze een half jaar aan de University of Art and Design in Helsinki. Daar zijn ze namelijk erg sterk in ‘user centered design’ en precies daar wil Linda meer van weten.
  • 2008
    Diploma in the pocket, hup aan het werk. Voor een baas? Nee, voor zichzelf. Ze wil laten zien wat ze kan.
  • 2010
    Linda begint tóch bij organisatieadviesbureau Berenschot in Utrecht, want ze mist ervaren mensen om zich heen om van te leren. In de pakkenwereld toont ze haar expertise met ‘design thinking’.
  • 2011
    Ze verhuist van een appartement in Oss naar een hoek-van-de-rij-woning in Berghem.
  • 2014
    Pieter en Linda leggen de eerste steen van hun nieuwe huis. Ook in Berghem. Voor Pieter een makkie, want hij is projectleider in de bouw.
  • 2017
    Samen met vader Jos en broer Ronald gaat ze opnieuw ondernemen. Met drieën staan ze aan de wieg van SPIRIT solar lighting.

Typisch-Van-den-Hurk top drie

  • Lantaarnpalen bouwen. De opvolging bij SPIRIT is al een gedane zaak. Zowel zoon Sebas als dochter Vera gaat later ‘bij mama werken’.
  • Ernstige ondeugd. Linda ziet enkele karaktertrekken terug in haar kinderen. Vera straalt soms uit dat ze wat gaat uitvreten en Sebas kan bijzonder serieus kijken tijdens het nadenken. Jos en Ronald zullen zichzelf daar ook wel in herkennen.
  • Geen zitkont. We hebben nu vijf familieleden ontmoet en kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat ook maar één van hen een gebrek aan energie heeft.

Familiebedrijf 1: SPIRIT solar lighting

Hersens en humor

Er klinkt een ‘klets’. Vader Jos en dochter Linda highfiven en daar hebben ze alle reden toe. Er is zojuist goed nieuws gekomen uit de Verenigde Arabische Emiraten. Uit Sharjah om precies te zijn. Daar wordt het buitenterrein van één van de universiteiten binnenkort aangelicht met de solarmasten* van familie Van den Hurk. Dit hoge-handje-klap-moment tekent de uitstekende sfeer op kantoor, het staat symbool voor de harmonische familieband en het laat zien dat SPIRIT solar lighting wereldwijd met grootse projecten bezig is.

Jos (65 jaar), Ronald (33) en Linda (35) zijn drie knappe koppen uit hetzelfde gezin die het samen doen. “Dat is toch 5.700 Kelvin?”, vraagt de enige dame zich bij het volgende typerende moment hardop af. “Nee joh”, reageert Ronald. Maar hij corrigeert zich al snel en bevestigt Linda’s technische uitleg. Pa bemoeit zich er niet mee, maar hoort het glimlachend aan. Hij is trots.

“Straks is er één probleem: productiecapaciteit”

Het begin

Voordat het bedrijf in 2017 ontstond, merkte Linda vanuit haar functie bij Berenschot op dat er in Eindhoven verschillende start-ups bezig waren om zonne-energie ‘mooi’ te maken. Dat haalde de industrieel ontwerpster in haar naar boven. “Ik vond dat heel cool. Naast mijn lopende werkzaamheden heb ik me vastgebeten in gebouwgeïntegreerde solar en hier zelf budget voor gecreëerd. Wat ik deed? Als een herder hield ik alle partijen bij elkaar en heb ik een complete roadmap uitgezet. Van ontwikkeling tot onderzoek en van reclame tot opleidingen.” Alles erop en eraan.

Tegelijkertijd was Jos gepassioneerd bezig met solarverlichting bij het bedrijf waar hij directeur was. “Het was één van zijn darlings”, omschrijft Linda het project op een hippe manier. “En Ronald hielp hem daarbij.” Het liep allemaal gesmeerd, totdat het moederbedrijf overgenomen werd. Jos zijn visie en die van de eigenaar van Kaal Masten liepen teveel uiteen. Er kwam een kink in de kabel. “M’n vader kreeg het aanbod om zelfstandig verder te gaan met de productlijn op zonne-energie. Ronald zag het meteen zitten. Hij zei: en misschien doet ons Lin ook wel mee. Ik wilde 21 dagen bedenktijd, maar besloot al na anderhalve week om het te gaan doen.”

Daar was SPIRIT solar lighting.

Als kool

En het gaat crescendo. De moderne Osse** masten geven licht in het Midden-Oosten en in Afrika. Met de focus op het laatstgenoemde continent. Jos vergelijkt de vlotte aanloopfase van het bedrijf met de werkzaamheden van een boer. “We hebben in 2017 de grond gelijk gemaakt en het jaar daarna volop gezaaid en ontwikkeld. Nu is het tijd om te oogsten. Straks is slechts één probleem: productiecapaciteit”, spreekt hij zelfverzekerd. “Ja, het is zeker denkbaar dat er in de toekomst fabrieken in Afrika komen.”

“Yin en janken”

Eén van de redenen voor het succes is het slimme imago van de Nederlanders. “The Dutch are good”, hoort Linda vaak terug uit de markt vanwege de kwaliteit van het product en de innovatieve oplossingen. Daarnaast worden de solarmasten maar op een paar plekken gemaakt. “We hebben nog geen vijf concurrenten.”

Ons Lin

Op de vraag wat ieders functie is, antwoordt CEO Jos meermalen dat-ie vooral koffie zet … Er wordt flink gegrapt aan de Etruskenweg en die grollen komen vooral uit de koker van de twee mannen. Linda is de meest rustige en vat samen hoe de rolverdeling eruit ziet. “Pa is een natuurlijk leider. Wijs en grijs. En dat laatste is belangrijk in het Midden-Oosten, want zonder witte haren geen respect. Ronald is technisch, pragmatisch en een goede handelaar. Ik plaats dingen in een ander perspectief, omdat ik mezelf wil dwingen niet te snel aannames te maken. De eerste oplossing is bijna nooit de beste. Divergeren en convergeren zijn daarbij nodig. Daarnaast houd ik het overzicht en zorg ik voor structuur. En ik zorg er  – natuurlijk – voor dat de masten esthetisch zijn, want het oog wil ook wat.”

Het trio maakt veel plezier en geniet van het feit dat ze het samen doen, maar moet ook hard werken. Thuis blaast Linda stoom af. Het liefst in De Maashorst. “Het moet wel in balans zijn, zoals Yin en Yang”, besluit Linda. “Yin en janken”, corrigeert Jos haar met een knipoog.

*De masten van SPIRIT solar lighting werken zelfstandig en op zonne-energie. Ze zijn – anders dan anderen – vierkant, omdat ze dan simpelweg meer zonnestralen opvangen en dus een hoger rendement hebben. De mast bepaalt met behulp van GPS waar hij staat en welk programma (aan/uit) hij moet draaien. Binnen afzienbare tijd wil SPIRIT ook met de masten vanuit Nederland kunnen ‘communiceren’, zodat ze weten wat ‘the state of health’ is.

**Bij het productieproces worden zoveel mogelijk bedrijven uit de omgeving betrokken. Dat vindt de familie belangrijk. Zo is er onder meer een rol voor  Van Kerkhof Metaalbewerking, Zantech, Akker Metaal en Maas Coating.

... in beeld

Een tuin van 3.500 hectare

Linda woont in de Piekenhoef. Een nieuwbouwwijk in Berghem dat grenst aan natuurgebied De Maashorst. Haar achtertuin wordt daarmee een slordige 35.000.000 m2 groter dan bij het kadaster staat ingeschreven. Het enige minpuntje is: je moet hem delen. Met mountainbikers, met honden, met opa’s met kleinkinderen. Er komen ruiters, hardlopers en hele gezinnen. Zij volgen allen de paden, struinen door de duinen en springen over beken. Maar goed, er is plek zat.

“Dit vind ik dus het mooiste wat er is”, bekent Linda tijdens een wandeling door het oergebied*. “De grond onder je voeten, de fluitende vogels en ondertussen kijken en luisteren naar Sebas en Vera. Zij hadden écht zin om vandaag naar het bos te gaan.”  

“Hoor je die specht?”

Kleine boswachters

In no-time zitten de jaszakken van Sebas (4 jaar) vol met dennenappels en de takken waar hij mee sjouwt worden steeds groter. Hij klautert. Hij ontdekt. Hij ziet eenden, bestudeert mieren en gaat op zoek naar kikkers, hagedissen en geelgorsen (een vogelsoort red.). Maar zeker die laatste zitten slim verstopt. “Je moet heel goed in de bomen kijken”, raadt hij aan.

De 2-jarige Vera volgt soms. Soms niet. Ook zij gaat heerlijk haar eigen gang, maar zoekt wat vaker de aandacht van haar moeder. “Wow, die is groot zeg”, begint ze het gesprek als ze een tauros spot. “Nou hè”, antwoordt Linda. “En hoor je die specht?” Verwonderd kijkt Vera om haar heen. Ze heeft het geluid vast gehoord.

De twee Van den Hurkjes** vermaken zich uitstekend in De Maashorst. Het zijn kleine boswachters die genieten. Die alle indrukken opzuigen. Ze voelen zich op hun gemak in de natuur. Even later bestijgen zij een toren. Sebas denkt niet dat dit het huis van de echte boswachter is. Die woont volgens hem helemaal, helemaal, helemaal (10x) ver weg. Vera bemoeit zich er niet mee.

Het Ganzeven

Zelf komt Linda in de natuur helemaal tot rust en probeert ze haar kinderen wat over de flora en fauna bij te brengen. “Het is niet dat we een grote moestuin hebben, maar we hebben bijvoorbeeld wel aardbeienplanten. Het is toch mooi om uit te leggen dat uit een witte bloempje een groene vrucht komt, die later rood wordt. Ik heb van mijn vader het een en ander meegekregen; hij is een boerenzoon. En mijn moeder? Die vindt de natuur wel mooi, maar met de beestjes heeft ze niks. Ze past nog niet op Rocky, ons konijn.”

“In de herfst is het hier helemaal paars”

In De Maashorst – haar favoriete natuurgebied – is het Ganzeven haar favoriete plekje. “Ik houd van de open plekken in het gebied. Hier worden alle seizoenen mooi weergegeven. Je ziet het water hoog en laag en de heide komt in de lente langzaam in bloei. Is het herfst, dan is het hier helemaal paars. Dan is het bizar mooi.”

Al turend over het ven verklapt Linda haar liefde voor berkenbomen. Ontstaan toen ze in 2007 in Finland woonde. “Als ik naar de universiteit liep, kwam ik door een prachtig berkenbos. Daar heb ik mooie herinneringen aan. Hier groeien ze langs het water en de boomsoort staat natuurlijk nu ook in mijn tuin.” De tuin die ze met niemand hoeft te delen.

*Hét oergebied, zoals omschreven wordt op bezoekdemaashorst.nl. Spit de website maar eens even door. Er is écht een boel te vertellen en te beleven.

**Zo mogen we ze eigenlijk niet noemen van Vera. Haar achternaam, en die van haar broer, is namelijk Bongers. En daar is ze fel op.

In beeld..