“We willen verder groeien in Europa, maar we willen ook dat heel Oss haar handen met onze zeep wast.”

Quintus Metternich

Paspoort

  • Naam
    Quintus Mattheus Metternich
  • Roepnaam
    Quintus
  • Geboortedatum
    16-05-1989
  • Geboorteplaats
    Heesch
  • Getogen
    Heesch
  • Partner
    Rowena
  • Onlangs op huwelijksreis geweest naar
    Bali
  • Broer en collega
    Laurens
  • Zus en collega
    Alissa

De tijdlijn van ...

  • 1993
    Z’n eerste acht schooljaren brengt Quintus door op basisschool Emmaus in Heesch.
  • 2001
    Hij vervolgt zijn carrière op Het Hooghuis. Ook in Heesch. Hier rondt hij de mavo af.
  • 2005
    Quintus is nog niet klaar op het middelbaar onderwijs. Hij behaalt ook zijn havo-diploma op het Maasland College in Oss.
  • 2007
    Op naar Driebergen. Hier volgt hij de studie Automotive Business Management aan de IVA.
  • 2009 & 2011
    Tijdens zijn opleiding maakt Quintus twee keer een uitstap naar Dallas (Texas). Hier studeert hij aan de Northwood University
  • 2011
    Met zijn bachelor & master-diploma op zak gaat-ie in dienst bij Spectro; het bedrijf van zijn ouders waar hij tijdens zijn tussenjaar in 2010 al een bijbaantje had.
  • 2016
    Vijf jaar later heeft hij samen met zijn broer een meerderheidsbelang. In 2018 koopt ook zijn zus aandelen in het bedrijf, waardoor de onderneming volledig in handen is van de kinderen.

De drie van Metternich

  1. Laurens is algemeen directeur. Hij had een bijbaantje bij Spectro, studeerde er (via een BBL-opleiding) af en kwam als eerste in de zaak. Een rustige en goedlachse man.
  2. Alissa is extravert, is verantwoordelijk voor de verkoop en bivakkeert daardoor vaak in het buitenland.
  3. Quintus is de enige Brabander in de familie (de rest komt uit Soest) en de meest bescheiden van de drie. Hij heeft de portefeuilles P&O, inkoop en financiën. 

Zeep in het bloed

“Niet gedwongen, maar onontkoombaar”

Laurens (33 jaar), Alissa (31) en Quintus Metternich (29): stuk voor stuk waren ze er als jongelingen heilig van overtuigd dat ze nooit voor Spectro zouden gaan werken. Ze kozen hun eigen pad en begonnen aan studies die nog-niet-misschien een connectie hadden met de activiteiten van pa’s en ma’s onderneming. Laurens kwam met Small Business & Retail Management nog het meest dichtbij. Alissa ging naar de musicalopleiding en Quintus koos voor een toekomst in de autobranche.

Het bleek enkel uitstel te zijn. Eén voor één kwamen ze alsnog bij de producent van reinigingsmiddelen terecht. En dat is niet gek. “Onze opa Johannes startte in 1963 Producten Sociëteit Metternich (later Metternich Chemie red.) in Soest”, vertelt Quintus. “Daar leerde hij m’n pa het vak en die begon op zijn beurt in 1986* met Spectro. Het zeep zit dus eenmaal in ons bloed.” En je weet: dat kruipt waar het niet gaan kan. Inmiddels staat de derde generatie van de zeepfamilie aan het roer. “We zijn alles behalve gedwongen, maar het was onontkoombaar.”

“Het hoofdkantoor van Dropbox wordt met onze producten schoongemaakt”

Dromen
De broers en zus laten er vandaag de dag geen gras over groeien en bestieren heel Europa. Van IJsland tot Griekenland en van Spanje tot Slovenië**. “Via groothandelaren komen onze producten in verschillende branches terecht. Op de mooiste plekken; in restaurants met een Michelinster, in de grootste keten van verzorgingstehuizen in de UK en zelfs het hoofdkantoor van Dropbox wordt met onze producten schoongemaakt.”

Meestal blijven ze als makers anoniem, want Spectro produceert veelal – zo’n 70% van alle brouwsels – private label. Quintus heeft daar geen moeite mee, het heeft ze immers ver gebracht. Toch droomt hij ervan om de eigen merken Ecodos en Ecodet groter te maken, zodat dat de hoofdmoot wordt. Daarnaast spreekt hij internationale en lokale ambities uit. “We willen verder groeien in Europa, maar we willen ook dat heel Oss haar handen met onze zeep wast.”

Idealen
Wat ze ook doen, bij Spectro zijn twee thema’s altijd hot: duurzaamheid en innovatie. Misschien wel de twee termen waar bedrijven onterecht het meest mee smijten. Vaak is het window dressing, maar bij Spectro is het écht verankerd in de denk- en werkwijze. De afdeling ‘research en development’ en de driekoppige directie; iedereen is er mee bezig.

Quintus noemt enkele sprekende voorbeelden. “We verwerken veel restproducten en we kijken naar de herkomst van grondstoffen. Neem de palmolie. Deze gebruiken we alleen als er voor gekapte bomen nieuwe worden teruggezet. Daarnaast zorgen we voor een hogere concentratie van de reinigingsmiddelen, want dit betekent dat er minder verpakkingsmateriaal – wat overigens uit gerecyclede grondstoffen bestaat – gebruikt hoeft te worden én er minder transport is.”

“We willen dat heel Oss haar handen met onze zeep wast”

Dan toont hij een zelf ontwikkeld doseersysteem: Ecodos Easy***. Op het eerste oog niets bijzonders, maar er moet wat vernieuwends achter zitten. Het bedrijf heeft er namelijk patent op aangevraagd. “Dit systeem is gekoppeld aan een app, zodat je allerlei statistieken kunt inzien. Ook kun je onder meer een kinderslot op de dosering zetten en de wachttijd voor een volgende gebruiker instellen. Ook kun je de dosering afstellen op de toepassing en vervuiling. Hierdoor wordt geen schoonmaakmiddel verspild. Daarnaast is het apparaat ook nog eens energieneutraal, want hij laadt zich op via een zonnepaneeltje.”

Het volk
Belangrijker nog dan innovatie en duurzaamheid zijn de medewerkers. Hun grootste goed. En zij laten tijdens de toer van Quintus ongevraagd zien hoe leuk ze het hebben. In het voorbijgaan lachen ze naar elkaar, knipogen ze vriendelijk naar gasten op de werkvloer en geven zij elkaar een box. Met de sfeer op de werkvloer lijkt het dus wel goed te zitten. “De drie werknemers die sinds de oprichting in ‘86 het eerst in dienst zijn getreden, zijn het levende bewijs. Nummer één en drie werken er nog steeds en nummer twee is weg omdat ze naar het buitenland vertrok”, bevestigt Quintus het vermoeden. “Dat is fijn, want onze personeelsleden zijn enorm belangrijk voor ons.”

*Moeder Trix nam in de beginjaren zoon Laurens zelfs mee. Dan stond zij af te vullen en zat hij in de box erbij.

**Waarom Spectro zich veelal tot de EU beperkt? Er is wel vraag vanuit de overige werelddelen, maar dan krijgen ze ook te maken met andere wetgeving. Daarmee zouden ze het zichzelf onnodig moeilijk maken.

***En dat is absoluut niet alles. Spectro is ook druk met de ‘werkkast van de toekomst’. Daarin worden digitale schoonmaakplannen van A tot Z beschreven.

... in beeld

Deel 2: Toeren met twee linkerhanden

“Van terras naar terras”

Als je denkt dat zeep het enige bestandsdeel van het Metternich-bloed is, heb je het mis. Er stroomt ook benzine door de aderen van de familie. Opa gaf het voorbeeld. Hij kocht zelfs meerdere auto’s per jaar en gaf de liefde voor vierwielers door aan zoon Clemens. Diens hart klopt sneller van een Corvette, daar heeft hij er twee van. En ook hij besmette de volgende generatie.

“Mijn broer rijdt hobbymatig een oude Porsche”, vertelt Quintus. “Zelf heb ik ook een oldtimer. Een Volkswagen Karmann Ghia Type 14 uit 1959.” Een wat? “Het is een soort sportuitvoering van de Kever”, grijnst hij. Zijn glimlach verschijnt omdat hij weet dat-ie daar de auto tekort mee doet, maar met deze omschrijving een leek goed op weg helpt. Liefhebbers weten beter.*

“Rijden met de Volkswagen, is als snoepen tijdens het lijnen”

Guilty pleasure

Met mooi weer komt de Karmann Ghia van stal en toert Quintus samen met zijn vrouw (het was zelfs hun trouwauto, zo mooi is-ie) over B-weggetjes en dijken. De directe omgeving van Oss is er perfect voor. Volg de Maas maar eens richting Het Wild of de andere kant op naar Grave. Je kronkelt dwars door de natuur langs allerlei kerkdorpjes. “We draaien de ramen open en gaan van terras naar terras. Rowena is ook een beetje besmet geraakt.”

Maar wacht eens even… Quintus. Jij in een oude auto? Hoe dan? Alles staat bij Spectro toch in het teken van innovatie en duurzaamheid? Wat slurpt dit voertuig eigenlijk aan brandstof? “Daar praat je niet over. Als het op is, ga je gewoon tanken”, verschuilt hij zich slim met een knipoog. “Maar het is niet zo spannend hoor. Ik rijd er niet vaak mee. Doordeweeks en in de winter ga ik op pad met mijn elektrische auto, want ik vind het behoud van de aarde heus belangrijk. Maar het is zo mooi… Rijden met de Volkswagen, is als snoepen tijdens het lijnen.” Hij geniet dan van het geluid. Van het staal. Van de geur. “Laten we eerlijk wezen; daar zit toch veel meer gevoel in. Het is puur.”

Het is oké. Het is geen reuzenzonde.

Wederzijdse liefde

Quintus gaat wel eens naar speciale meetings voor eigenaren van hetzelfde type. Om andere bijzondere exemplaren te zien en om zijn hobby te delen. Klussen aan de bolide doet hij niet. “Dat gaat ook helemaal niet. Ik heb twee linkerhanden.” Toch zijn de Karmann Ghia en hij soort van makkers. De auto laat hem nooit in de steek – hij start altijd – en dat is wederzijds. “Nee, ik ga hem zeker niet inruilen. Ik ben geen weggooier en deze auto is deel van de familie”, legt hij uit terwijl hij een tussen-haakjes-gebaar maakt. “Er komt er eerder één bij. Welke dat moet zijn? Er is zoveel moois. Mijn droomauto verandert elke week. Als het maar iets aparts is.”

Eén ding is zeker. Die Volkswagen, Italiaan, Amerikaan of wat het ook wordt, die gaat toeren in de omgeving. Van terras naar terras.

*Er zijn twee modellen gemaakt: Type 14 en 34. Heel vaak. Tussen 1955 en 1974 meer dan een half miljoen stuks. Lees alles over de geschiedenis op Wikipedia.

In beeld..