Ruud Bosch

1. Chocolade. Is dat gek? Ruud is toch geen vrouw? Nee, maar hij werkt wel veel samen met Tony’s Chocolony. Heel veel.
2. Elke dag hetzelfde werk doen. Daarom is-ie nogal van het automatiseren.
3. Slechte carnavalskranten.

1. Klets. Hoe meer knipogen er aan een verhaal zitten, hoe beter.
2. Janus de Zeebink.
3. Ondernemen, dat zit er gewoon in.

“Samen ondernemen is het mooiste wat er is”

De twee hadden er schik in. Het werd drukker en drukker. Serieuzer en serieuzer. In 1992 besloot het duo zelfs hun baan op te zeggen en een sprong in het diepe te wagen. “Ze kochten grond in Geffen, omdat er in Nuland – waar ze vandaag komen – geen plek was”, duikt Ruud de geschiedenis in. “Daarna is Wihabo* met de wens van de klant meegegroeid. Mijn vader en oom hebben eigenlijk continue in nieuwe dingen geïnvesteerd. Dat hebben ze goed gedaan.”

Wat hebben ze nu weer bedacht?

De tweede generatie

Het is een wijze les voor Ruud geweest. Zo lijkt. Of blijkt. Hij doet in elk geval hetzelfde. Opdrachtgevers zijn leidend en daarbij is niets te gek. “Bel me nooit met de vraag of iets gemaakt kan worden? Want het kan altijd.” De ondernemer is een positivo. Hij ziet kansen, deinst niet gauw terug en hij is enthousiast. Honderduit vertelt-ie over de bizarre projecten die hij gedraaid heeft en die zijn werknemers soms tot waanzin drijven. Door de wandelgangen klinkt geregeld een zucht die gevolgd wordt door een glimlach: wat hebben ze nu weer bedacht?

“Zo hebben we voor Heijmans wel eens een boom gekapt om daar een maquette op te zetten. Dat paste bij de boodschap. En bij een aanbesteding hebben we ooit een drukkerij op locatie gemaakt. Gewoon, hup, die printer mee”, geeft Ruud enkele voorbeelden. “Voor een ander bedrijf hebben we zelfs een wikkelmachine aangeschaft. Ik heb de leverancier drie keer moeten bellen. Jullie zijn toch een drukkerij? Hij bleef het zich afvragen.”

Niet de minste

Dat andere bedrijf is Tony’s Chocolonely**. Eén van de mooiste en meest belangrijke klanten van Wihabo. “Zonder een ander tekort te doen”, haast Ruud zich oprecht toe te voegen. “We zijn al jaren samen aan het ondernemen en dat is het mooiste wat er is. Via een gedeelde relatie zijn we met elkaar in contact gekomen. Zij wilden dat mensen een reep met een gepersonaliseerde wikkel konden bestellen en wij wilden die uitdaging wel aangaan. Van order tot verzending uit Geffen.”

“Ik zie de medewerkers van Tintelingen bijna net zo vaak als mijn eigen collega’s”

Ze gingen aan de slag. Er kwam een vouwmal en het aantal wikkels groeide snel. Van een paar in de week tot bijna een miljoen per jaar. Een miljoen! Het vouwproces werd continue door‘ontwikkeld’ en er kwam een aparte Tony’s-afdeling. Continue zijn er drie werknemers bezig met deze ene klant. Alles draait om de perfect reep. “We hebben wel eens 8.000 repen in 24 uur de deur uit gedaan”, vertelt Ruud. “En onlangs hebben we 500.000 unieke wikkels geprint. Geen één hetzelfde.”

Een andere aansprekende klant met wie zo intens wordt samengewerkt is Tintelingen**. Al is ‘klant’ eigenlijk een verkeerd woord. “Je kunt ons bijna collega’s noemen. Ik zie de medewerkers van Tintelingen bijna net zo vaak als mijn eigen collega’s.”

Creatief

Het kenmerkt de ondernemer en met hem heel Wihabo. Ze gaan ver en werken hard. Daarnaast moet er altijd tijd en ruimte zijn voor lol en creativiteit. Zo is de showroom van de drukkerij een soort museum en wordt de Tony-afdeling gesierd door geinige kreten op de muur. Ook voert de rondleiding langs een compleet ingerichte tafelvoetbalhoek. “Toen Oranje zich niet plaatste voor het WK dacht ik: dan houden we toch ons eigen toernooi. Kunstgras op de vloer, ballen aan een slinger in de lucht en het publiek op de muur geplakt.”

De aankleding komt uiteraard uit eigen persen. “We maken ook producten in grote oplages, maar het liefst werken we aan unieke projecten.”

*Het moge duidelijk zijn waar de naam Wi(lly)ha(ns)bo(sch) vandaan komt.

**Het is een aardigheid om deze cases te lezen. Nu je toch zit. Klik.